uit-spreken is dwang in taal
te moeten duwen om te durven
en nog wordt zij geen helder beeld
schijnt het
zolang de taal onuitgesproken blijft,
zich slechts verwijlt in boek en schrift
spreekt zij luider
schijnt zij
in de virtuele ruimte tussen jou en mij
zijn klank en decibel
een zonde
enkel onuitsproken doet zij haar echte werk:
imponeert, fascineert en scheurt een wond
die straks genezen zal
tot krachtig teken van de weigering
te spreken met jouw mond
(bij Sigmar Polke, Höhere Wesen befahlen: rechte obere Ecke schwarz malen! 1969)
