Onvoorbereid viel een vers mij toe als gunst vandaag
het liet zich evenwel niet eenvoudig vangen
in krachtig beeld, in eenvoud van schone taal waarin
ordening en samenhang blijk geven van een soort van dichterschap-
Waarom wil het mos juist nu genadeloos en ongeremd
groeien alsof er geen onzekerheden zouden zijn;
alles goed zal komen zonder kennis van wat voorlag
en ontzag daarvoor geen blokkade vormt?
Gedrocht van mijn verbeelding dat bomen ontwortelt
in mijn hoofd, de ruimte kaalvreet en opnieuw begroeit
zo schijnbaar zonder schot in deze onvermijdelijke gang:
een vogel in zijn ei dat vandaag in alle kalmte breken zal.
