KANT/WAL

Vier glazen bodems sprongen onder 

potten bramen uit- dik en paars 

als de plekken op mijn benen 

en even warm- plakt aan mij

wat als kind oneindig ver 

van huis altijd thuis zou zijn:

knotwilgen stomp en laag langs sloot en dras 

soppend gras en klei die eetbaar leek:

met stok en tak verrezen zo paleizen 

wolk voor wolk veroverd op de lucht.

Waar het gevaar van nooit meer 

huiswaarts keren groter was dan waar-

lieten wij de vrije loop wat uren later

toch weer tembaar bleek.

Zoet en warm schrijnen bij herhaling 

deze wonden: pleister ongewenst. 

VEZELBOUW

Vandaag stal ik mijn gedachten

in het skelet van ooit gebouwd

construct dat punt voor punt gevormd

langs ongedachte plaatsen

aangedaan door miezer en slagregens

[stort zo nu en dan en hier en daar

een balk ter aarde] 

verbindingen voltooit.

Waanzin woedt in blind janken,

krijsen zo je wilt,

deze uitdijende ruimte rond-

maar alleen binnen dit construct lijkt

schoppen krabben knijpen en

groeien geoorloofd gedrag:

ik velde vandaag vier bomen 
en brak een lans.

FUTILITEITEN

stem in verder lege kerk

boterhammen met fijn beleg

omgeploegde akkers bij lentelicht

schaafwond op kinderknie

de weg kwijt zijn-

Vandaag wel misschien

morgen nog

want de koude heeft zich vastgezet:

onherroepelijk gehecht aan bot en spier.

Waaraan mijn lijf, mijn kop,

zich een kinderlevenlang

onttrekken mocht

woont nu ook in mij;

maar overmorgen zullen toch

regeren alle minuscule woorden

die ik in mij draag opdat

ik futiele stem herdefiniëren kan.

VANAVOND

verkeren wij bij nacht en ontij-
ons ontstond de lach
tot het krieken

deelden wij kersen, hingen
steel en pit
tot over onze oren

Vonden onder lage bomen
ingedroogd gras en modder 
craquelé in wording

De dag gevolgd daarop 
brengt wat overblijft 
onbarmhartig aan het licht:

grote woorden in
een ouwe sok gestopt.